ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΟΥ ΖΩΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Περπατούσα στο δρόμο με την ανήλικη κόρη μου. Ξαφνικά, ένας σκύλος από το απέναντι πεζοδρόμιο πέρασε γρήγορα το δρόμο επιτέθηκε στην κόρη μου και αφού την έριξε κάτω άρχισε να τη δαγκώνει. Πρόλαβε να την τραυματίσει στα πόδια προτού οι περαστικοί και ο ιδιοκτήτης του σκύλου προλάβουν να τον απομακρύνουν. Θέλω να ξέρω τι δικαιώματα έχω.           Σύμφωνα με το δίκαιό μας, ο κάτοχος ζώου ευθύνεται για τη ζημία που προξενήθηκε από αυτό σε τρίτον. Περαιτέρω προϋποθέσεις για την θεμελίωση της ευθύνης του κατόχου δεν υπάρχουν. Αυτό σημαίνει ότι αυτός που ζημιώθηκε δεν χρειάζεται να επικαλεσθεί και να αποδείξει ότι ο κάτοχος του ζώου εβαρύνετο με κάποια υπαιτιότητα ως προς την πρόκληση της ζημίας από το σκύλο. Πολύ απλά, ο κάτοχος ευθύνεται ακόμα και εάν ήταν επιμελέστατος ως προς τη φύλαξη του σκύλου και δεν θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι για την αποφυγή πρόκλησης της ζημιάς. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό προβλέπεται για τη ζημία που προκλήθηκε από κατοικίδιο ζώο που χρησιμοποιείται για το επάγγελμα, τη φύλαξη της κατοικίας ή τη διατροφή του κατόχου του. Στην περίπτωση αυτή, ο κάτοχος μπορεί να απαλλαγεί από την ευθύνη του εάν καταφέρει να αποδείξει ότι δεν τον βαρύνει κανένα πταίσμα ως προς τη φύλαξη και την εποπτεία του ζώου. Κατοικίδιο ζώο έχει ορισθεί ως το ήμερο ζώο που τρέφεται και αναπτύσσεται από τον άνθρωπο, υπόκειται τουλάχιστον εν μέρει στην καθοδήγησή του και χρησιμοποιείται συνήθως στα πλαίσια της οικιακής και αγροτικής οικονομίας καθώς και ως μέσο διατροφής. Όπως καταλαβαίνετε, η ράτσα του σκύλου που δάγκωσε την κόρη σας έχει καθοριστική σημασία για τον προσδιορισμό της προστασίας που κατά τα ανωτέρω σας παρέχει ο νόμος. Εάν π.χ. ο εν λόγω σκύλος ήταν ντόμπερμαν ή πιτ μπουλ, μπορεί να υποστηριχθεί ότι δεν πρόκειται καν για κατοικίδιο ζώο, αφού κατά κανόνα τα εν λόγω σκυλιά δεν είναι ήμερα ζώα. Εάν πάλι ήταν κόκκερ ή καννίς, θα μπορούσε μεν να εμπέσει στην έννοια του κατοικιδίου ζώου, πλην όμως ο κάτοχός του δεν θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί την ως άνω ευνοϊκή ρύθμιση του νόμου γιατί τα συγκεκριμένα σκυλιά και εάν ακόμα είναι κατοικίδια, σίγουρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το επάγγελμα, τη φύλαξη της κατοικίας ή τη διατροφή του κατόχου τους. Σε περιπτώσεις λοιπόν τέτοιων σκυλιών, η ευθύνη του κατόχου τους είναι δεδομένη, είτε αυτός φταίει είτε δεν φταίει για την ζημία που προξένησαν. Αν όμως την κόρη σας την δάγκωσε λυκόσκυλο, ο ιδιοκτήτης του θα μπορούσε σχετικά εύκολα να αποδείξει ότι το συγκεκριμένο κατοικίδιο ζώο χρησιμοποιείται για την φύλαξη της κατοικίας του. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα ήταν πλέον ανοικτός ο δρόμος στον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη να αποδείξει ότι ο σκύλος έφυγε από την εποπτεία του από γεγονός για το οποίο δεν τον εβάρυνε ούτε καν αμέλεια, π.χ. επειδή την ώρα που τον κρατούσε έσπασε ξαφνικά και απροειδοποίητα το λουρί ή τον έσπρωξε κάποιος από πίσω με αποτέλεσμα να του φύγει το λουρί από το χέρι. Εάν κάτι τέτοιο αποδειχθεί, τότε ο κάτοχος θα απαλλαγεί από κάθε ευθύνη για τη ζημία που σας προξένησε, με την επιφύλαξη όσων πιο κάτω αναφέρω. Σε περίπτωση, πάντως, που έχουμε να κάνουμε με κάτοχο που ευθύνεται, τότε δικαιούσθε να απαιτήσετε να σας αποκαταστήσει οποιαδήποτε ζημία αποδείξετε ότι υπέστητε εσείς και η κόρη σας Ενδεικτικά και μόνον σας αναφέρω τα έξοδα νοσηλείας και της εν γένει ιατρικής φροντίδας της κόρης (π.χ. εμβόλια), οι υλικές ζημιές (π.χ. τα ρούχα που ενδεχομένως σκίστηκαν από τις δαγκωματιές) και, φυσικά, κάποιο χρηματικό ποσό για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη η κόρη, τόσο από την εμπειρία της επίθεσης του σκυλιού και του τραυματισμού, όσο και από τις επισκέψεις στα νοσοκομεία κλπ. Εάν διαπιστωθεί ότι το σκυλί δεν είχε κάνει τα απαραίτητα εμβόλια, δεν αποκλείεται, σε κάθε περίπτωση, ο κάτοχός του να φέρει ποινική ευθύνη για παράβαση υγειονομικών διατάξεων ή ακόμα και διατάξεων του Ποινικού Κώδικα. Τέτοια ευθύνη θα υπάρχει, βέβαια, και στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι το σκυλί έφερε μεταδοτική ασθένεια. Σε μια τέτοια περίπτωση, ακόμα και ο κάτοχος λυκόσκυλου κατά τα πιο πάνω θα υποχρεωθεί, πέραν της ποινικής του ευθύνης, να αποζημιώσει για τυχόν μετάδοση της ασθένειας, αφού η παράλειψή του να θεραπεύσει ή εμβολιάσει το σκύλο ή να τον κρατήσει περιορισμένο εντός της οικίας του, αποτελεί ξεχωριστό λόγο ευθύνης του, πέραν και έξω από τα όσα πιο πάνω αναφέρω. Αυτό ισχύει διότι η περίπτωση αυτή καλύπτεται από το νόμο και με γενικότερες διατάξεις που καθιστούν υπεύθυνο προς αποζημίωση οποιονδήποτε που υπαιτίως και παρανόμως προξένησε σε άλλον ζημιά. Έτσι, η υποχρέωση που έχει κάποιος από διατάξεις νόμου να έχει το σκύλο του εμβολιασμένο ή να μην τον κυκλοφορεί σε δημόσιο χώρο εάν γνωρίζει ότι έχει ασθένεια, είναι υποχρεώσεις που καθιστούν κάποιον υπεύθυνο προς αποζημίωση ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο σκύλος ξέφυγε από την εποπτεία του χωρίς ευθύνη του.